Cachavièlha psicomotritz

Resumat

[...] Mai que mai, quin solaç de constatar qu’i aviá pas cap de punt comun entre la situacion occitana presenta (que, cèrtas, me pòt preocupar de còps, al punt que n’ai l’apetís trebolat), e la d’aquesta pietadosa Eterotopia, d’aquestes infortunats eterotopians, negats, alienats, divisats, traïts, incapables de trabalhar amassa e eficaçament per poder viure autrament que jos la fòrma d’un marrit espectacle e lor cultura e lor lenga. [...]

« Cachavièlha psicomotritz constituís la tresena partida d'un triptic, amb lo J@rdindelasdelicias.com, e La Nau dels fòls. Es un assag d'exploracion (a palpas) de qualques caracteristicas primordialas de la question occitana, tala coma se presenta uèi.
Mas es subretot un roman, e tot i es fals, evidentament. La Vila (qu'existís sens existir), l'epòca (2035... en principi), l'encastre e lo decòr (manlevats a la literatura o a las mitologias en cors), los personatges (los qu'aurián lo marrit gost de se reconéisser, aurián tòrt)... Per quant a la problematica centrala... es sense importància, a pròva : degun se n'entrèva ! Per l'estetica, es mai vesin, saique, de Bosch que de Proust, de Monty Python que de Patrick Modiano. Los amators de Granda Literatura me perdonaràn, se vòlon.
Lo raconte es tractat en fòrma de thriller (aproximatiu), d'analisi sociologica (de marrida fe), d'intriga politica (censadament), de lingüistica (ficcionala), de satira (ironica), de critica (acompanhada d'autoderision). Finala, se considerèsse coma un escapol de roman picaresc, ne seriái del tot consent. E es un tèxte que (coma totes !) seriá pas res sens la collaboracion amistosa del lector. »