En desbotjar las chançons d’en quauqu’un temps

Resumat

A l’autor que – se pòt dire – coneis plan la tradicion musicala dau Lemosin, ‘n ivern que neviava, venguet l’edeia de ‘trapar lo fiau que li ‘paravan los prumiers mots de tantas chançons d’aquela tradicion e de lo far segre ente li plasia de ‘nar, mas que ‘quò sigues, de segur, en desviradis, descencenadis de l’originau, per ne’n veire eisir, vai-te’n saubre, çò que d’en prumier podria plan susprener l’autor se-mesma e tu, legidor, zo pòdes esperar.

As ‘quí quatre-vint-cinc chançons (una l’i es dos còps, que dreib e barra lo libre) que deven be dire, pauc que pro, tot çò que se pòt dire, a pas chausit, las a presas coma li passavan per la testa, son dins l’òrdre que li vengueren.

Un juec pas mai, mas per un bon jugador res de tan serios coma lo juec…

Dessenh de cuberta : Jan-Marc Simeonin