Contes de Gasconha Prumèra garba (Contes epics)

Resumat

Navèra edicion corregida.

Joan Francés Bladèr (1827-1900) de Leitora, on estó bèra pausa jutge de patz, que’s dè a la collècta deu tesaur folcloric gascon. Mes que passa los collectaires deu son temps. N’i a pas nat dobte que las honts soas e siin autenticas, e que se n’explica. Mes qu’ei segur tanben que honó, dramatizè, patinè dab lo son art de la pròsa los contes populars. Aqueth Nodier, aqueth Grimm de Gasconha qu’ei un gran escrivan qui rend aumenatge a l’engèni popular en s’i incorporar. Los contes que l’autor designa com « epics » que son caps d’òbras incontestats, classics de la literatura d’òc au medish títol que las òbras deus autors mei esmiraglants. Nat legedor non pòt escapar a la magia d’aqueras enonciacions simplas : jo sabi un conte, lo conte de la mar que canta, de la poma que dança, e de l’auseron que ditz tot, a la seguretat d’ua composicion eminentament dramatica, a l’ensabatada d’aquera Gasconha illimitada per camins fantastics, a la gravetat ponhenta deus hats umans que lo recit encadena.

R. Lafont, C. Anatole, Nouvelle histoire de la littérature occitane, PUF, Paris, 1971.

Contes de Gasconha Segonda garba
Contes de Gasconha Darrèra garba