Obra poetica – Œuvre poétique 1954-1960

Resumat

La carrièra poetica de Sergi Bec, nascut en 1933, se debana sus mai de cinquanta ans, termejada de setze recuèlhs al mens. Tusta per sa fidelitat a una lenga e per son unitat remarcabla, sa coeréncia sens copadura. Dins lo vam del surrealisme, marca una rompedura amb la poesia felibrenca.

Las edicions Jorn tornan editar en un sol volum sos quatre primièrs recuèlhs, venguts introbables : Li Graio negro / Les Corneilles noires (1954), Cants de l’estre fòu / Chants de l’être fou (1957), Miegterrana / Méditerranée (1957), Memòria de la carn, seguit de Auba / Mémoire de la chair suivi de Aube (1959-1960).

Sergi Bec a bastit son univèrs poetic sus tres instàncias : lo ieu omnipresent del poèta, lo tu de la femna aimada e la tresena persona qu’es lo país, lo Leberon. Aquela paraula lirica s’adreiça gaireben totjorn al meteis destinatari femenin, Anna ; la femna aimada amb passion, la dòmna dels trobadors. Sa preséncia envasís l’òbra, es a l’encòp l’objècte de la passion e la confidenta ideala, que recep l’ofèrta de la paraula e que n’es la font. Poèta, femna e país forman una mena de triada simbiotica.

Aquela poesia prigondament umana celèbra un rapòrt al mond fach de meravilhament e d’amor pels òmes e per la natura. Son lirisme d’una invencion inagotabla exprimís tant la passion per l’aimada coma la revòlta contra l’injustícia.