Solelhada

Résumé

De Magalona aviái pas retrobat que lo nom... De tant pensar a ela la faguèt pas espelir davant ieu, coma una nimfa de l’aiga. Aviái trepat lo sable e cabussat jos l’aiga, en laissant filar dins mos dets las oras d’estiu : s’èra avalida...

A la raja de la Solelhada, entre mar e garriga, entre autovia e vinhas, dins las olors testudas de most e de pin, la confrontacion iniciatica del sòmi de joinessa a la realitat, per l’amor – arderós e amargant – de Magalona.

Lo riu d'Adriana (Solelhada II)
Camin de totas auras (Solelhada III)